Sen nasýl dersin ki;
“Saçmalama…”
Sen nasýl dersin ki;
“Ýnanmýyorum sana…
Ýnanmýyorum sevgine…”
Söylememek saçmalýksa söyleyemedim iþte…
Tamam mý söyleyemedim…
Dedim ki kendi kendime;
Bir an olsun sensiz yapabilsem,
Sensiz de yaþayacaðýma bir inanabilsem,
Sensiz de yaþamayý bir öðrenebilsem,
Belki o zaman sana sorabilirim dedim…
Sana duygularýmý bir aktarabilsem,
Gözlerine korkmadan bir bakabilsem,
Sonucunu düþünmeden sana sorabilsem,
Belki sevgilin olabilirim dedim…
Ama soramadým iþte…
Ama þimdi en azýndan sevgimi söyledim,
Ama sen inanmýyorum dedin…
Sen hiç seni, sensiz sevdin mi ki?
Hiç seni dilendin mi ki?
Seni özledin mi ki, sen hiç?
Gizli gizli sana bakdýn mý ki, sen?
Seninle yatýp seninle kalktýn mý ki sen ha ?
Sen hiç yazýlar yazýpta,
Okuyunca , seni dinledin mi ki?
Kaset koyduðunda teybe,
Dinleyince, seni duydun mu ki ?
Resim çizip kaðýda,
Bakýnca, seni gördün mü ki?
Gözlerini semaya dikip te,
Yýldýzlarda seni izledin mi ki?
Gül kokladýðýn zamanlarda,
Kokusunda, senin kokunu aldýn mý ki?
Maziye gidip dalýnca,
Geçmiþinde seni buldun mu ki?
Su koyduðunda bardaða,
Yudumlarýnda, seni içtin mi ki?
Baþýný koyunca yastýða,
Uyuyamayýp seni düþledin mi ki sen ha?
Tamam senin sevgini hiç hak edemedim ben…
Ama ben seni çok sevdim…
Hala da çok seviyorum…
Bundan sonra da seveceðim…
Sevmiyorsan da neden inanmýyorum diyorsun…
Seviyorum be…
Yanýyorum be…
Ulen Ölüyorum be…
Sana aþýk oldum…
Hem de nasýl oldum biliyor musun _
Bir kere dokunamadan aþýk oldum hem de,
Bir kere sarýlamadan aþýk oldum,
Yani gözlerinin içine bakýpta,
Bir kere kendimi görmeden aþýk oldum hem de.
Hem de nasýl aþýk oldum…
Biliyor musun?
Anlýyor musun?
Bir bilsen,
Bir bilsen, bir anlasan…
Ölürcesine aþýk oldum,
Taparcasýna aþýk oldum yani.
Yani Mecnun gibi delirmecesine aþýk oldum.
Ýçtiðim suda seni yudumlarcasýna aþýk oldum.
Dinlediðim þarkýlarda seni duyarcasýna aþýk oldum.
Yolunda ölürcesine aþýk oldum…
Yanýyorum be…
Eriyorum be…
Ulen Ölüyorum be…
Gönlündeki ateþlerde yanýyorum…
Sorma ne olur,
Ben ne yaptým diye.
Ateþ nasýl yaktýðýný bilmez ki…
Bana ne olur inanmýyorum deme…
Seni hiç sevemem de…
Ne bileyim git baþýmdan de,
Ama;
Ama ne olur inanmýyorum deme be…
Bu kadar saf sevgimi yalancý ilan etme…
Bir sela okuyupta , toprak altýna sokma sevgimi….
Hayallerimi bari alma elimden…
Eðer alýrsan onu da ;
Hayalsiz kalýrým,
Yersiz kalýrým,
Yetim kalýrým …
Gecelerimin ýþýðý yoktu,
Iþýðým oldu senin hayalin.
Ne olur senden habersiz aldýðýmý
Geri alma benden,
Beni karanlýkta býrakma…
Seviyorum,
Kýyamet günü gibi seviyorum be.
Ulen mahþer yeri gibi seviyorum.
Hiç ölmeyecek gibi seviyorum be…
Bebeðin annesini sevmesi gibi,
Masumane seviyorum.
Gözümden bile sakýnacak kadar,
Kýskanç seviyorum.
Seni sevdiðimi söyleyemeyecek kadar;
Senin deyiþinle saçma seviyorum…
Bütün hislerimle,
Bütün duygularýmla seviyorum…
Ýnansan da seviyorum seni,Sen inanmasan da…
Sen bilmeden sevmiþtim bu zamana kadar…
Bundan sonra da sen inanmadan severim seni…
Ona da karýþamazsýnya,
Ona da saçma diyemezsinya…
Ýstersen saçma de,
Ýstersen sinirlen,
Ýstersen dalga geç,
Ne yaparsan yap…
Ben hep seni sevdim,
Seni seviyorum…
Seni sevicem…
Sevgimi de elimden alamazsýnya…
Bak çok geç olsa da…
Bütün her þeyimle ilk defa ,
Bütün cesaretimi toplayým geldim karþýna…
Hadi bak uzattým elimi…
Gel diyorum þimdi sana…
Hadi gel…
Artýk sadece biz olalým…
Ne olur gel be…
Ne olur…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.