Ben Sen’i sevmekten hiç usanmadým...
Usanmam da...
Sen’den bana kalan sadece;
"KOCAMAN" ve "EÞEK" kelimeleri de olsa,
Yani iki kelimelik de olsa;
Sen’in hatýraný
Kulaklarýmda sanki Sen söylüyormuþsun gibi duymaktan,
Hiç usanmadým ...
Ben Sen’i beklemekten,
Özlemekten,
Dilemekten hiç usanmadým...
Gelmezsen gelme napýyým?
Ben bu halinden de hiç usanmadým...
Bir hayali sevdim,
Bir yalaný sevdim,
Ben hep seni sevdim,
Ve ben senden hiç usanmadým…
Bal yiyen baldan usandý,
Kuþlar ötüþmekten usandý,
Sular akmaktan usandý,
Güneþ doðmaktan usandý,
Dünya dönmekten usandý,
Ben seni beklemekten hiç usanmadým…
Ne bir kýrgýnlýðým oldu bu haline,
Ne de kýzgýnlýðým,
Gýkýmý bile çýkarmadým…
Ben seni özlemekten hiç usanmadým…
Ýnsanlar bu halimle alay etmekten usandý,
Dualar seni dilememden usandý,
Papatyalar seni fallarýnda aramamdan usandý,
Þiirler senin için yazýlmaktan usandý,
Ben seni dilemekten hiç usanmadým…
Gözler aðlamaktan usandý,
Diller konuþmaktan usandý,
Gözler bakýþmaktan usandý,
Usanmak usanmaktan usandý,
Ben senden hiç usanmadým…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.