hoþlanýp, hoþlanmadýðýnýzý bilmeden
habire yazýp duruyordum ya size
memleketten ortak tanýdýklardan
pek az güldüðünüz tahminim dahilinde olsa da
neden ille de güldürmeye çalýþtýðýmý
ben de bilmiyordum aslýnda
hani hemen hepimizin kaybettiðimiz
ya da görmezden geldiðimiz yanlarýmýz vardýr ya
öyle iþte…
epeydir yazmadýðýmý þimdi hatýrladým
beklemeyeceðinizi, beklemediðinizi bile bile
kim bilir belki bekliyorsunuz da
belli etmiyorsunuzdur, ne bileyim
gene de yazayým okuyup okumamak
size kalmýþ, belkide ilerde okursunuz,
yani ne bileyim, belki kaf daðýndan indiðinizde…
bu arada size bir þey söyleyeyim mi
çok ilginç bir insansýnýz biliyor musunuz,
çünkü hep hayal dünyasýndasýnýz ve
bu gidiþatla ayaklarýnýz asla yere basmayacak
anlayýnýz…
aslýnda kimseyi dýþ görünüþüyle deðerlendirmem
yürek iþçisiyim, özdür önemsediðim ama
her neyse...
þunu da hemen belirteyim
ne de olsa beþ on gömlek büyüksünüz
çok deðil üç-beþ yýl sonra gene görüþürüz sizinle…
dedim ya; ben yürek iþçisiyim
ne garezim olur, ne de kin tutarým kimseye
varlýðýnýz mutlu etmemiþti ki, yokluðunuza yas tutayým
ardýnýzca...
ama itiraf edeyim
memleket manzaralarý anlatmak çok hoþuma giderdi
taraf olmaktan oldukça uzak olduðunuzu
sonradan anladýðým konuþmalarýmýzda…
siz konuþmaya baþladýðýnýzdaysa
bana hiç sýra gelmezdi “aðlama duvarý” gibi
hissetmeye baþlamýþtým kendimi
siz anlatýyor, anlattýkça rahatlýyordunuz
benimse yüküm, arttýkça artýyordu
þimdi sýra bende, yani anlatan ben
dinleyen siz olacaksýnýz, isteseniz de
istemeseniz de…
bu sabah sahile indim, uzun uzun yürüdüm
her þey yerli yerindeydi, her yer yemyeþil,
saðýmda deniz, solumda baharýn gülen gözleri
sadece siz yoktunuz, epeyce yokladým kendimi
ama nafile…
yoktunuz…
meðer tek ortak yanýmýz ayný ülkenin vatandaþý
oluþumuzmuþ, gerisiyse büyük bir yanýlsama...
Hatice AK/04.03.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.