Çalýyordu günlerdir acýmasýz bir fon
hayatýmýn arka yüzünde.
Ve çömelip oturan Anadolu insanýn
dermansýzlýðý vardý dizlerimde.
Çýðlýk atýyordu hüzünlerim sessizlikte
içime sýðdýramadýðým saatlerde...
Bir yerinden baþladý kabuk tutan anýlar.
kanadý hoyrat gezinmelerin kýyý boylarýnda
Kýzgýn demirin daðladýðý yaralar.
Balyoz vurulan mýsralar
çoðaldý dev gibi suskularda
Gecenin nabzý attý
benden çoktan geçmiþ bakýþlarda.
Düþ saatlerine misafirdi gözlerin
çýra alevinde yanýp kavrulan
seninle bir gül olup beni ayakta tutan...
Kuþ konmaz boþluklarýn içinde
Benim aðzýmdan konuþur muhalif bir rüzgar
yýrtýcý bir kuþ olup konar dalýma
koparýr hüznümün yakasýndan çiçeði...
Kaç þiire oturdun bilemezsin?
Kaç kez kucaðýnda dinlendi tüm sevinçlerim.
Zamansýz bahçemde dolaþtý kaç kez
kýrlangýç kuþlarý þefkati...
Bin çiçek açar bakýþlarýn
hadi koþ .. devir ormanlarý.
Sana gün giyindim sevebilme ihtimaline karþý.
Zil zurna yaðmurlarda
saðanak saðanak duygularým.
Gün’eþin doðuþunu bekliyorum
þiirlerde aðaran sözler misali.
Çið olup yað üstüme aþk soluðum
gölgenin yolunda,gölgenin kolunda
kanar umudum.
Þehir kaçaðý çocuksun
yazgýmýn avucunda aðlayan
Ýçimi çektikçe dile geliyor
denizlere ad olan gün ýþýðý dalgalar...
Hadi sözden baþka rahmi olmayan dilin asi çocuðu çýk gel özledim seni.Buralar sensiz çok ýsssýz...Büyüyor bir yumruk gibi hasretin içimde.Akasyanýn tutkulu özlemi dinlendirilmiþ daðlarýn ötesinde...Dokunamasam da ellerine, kýrýk aþk tayfýnda anýlar...Dilsizliðimi dolaþtýrma kýsa pantolonlu yüklemin cebinde.Kimsesiz kýyýlarda ayak seslerin.. .Söz; Dünyanýn bütün çocuklarýnýn gülüþünü vereceðim yüreðine.Baharlýk elbiseler dikeceðim tüm o çocuklara ellerimle..Çaresiz bir bayraðýn yýldýzýnda düþmek istemiyorum boþluða...Gökyüzünde dalgalanmalý hoyrat mesafeler gururla... Direnç tohumlarý ekmeliyim yazgýmýn topraðýna doya doya...
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.