Dön Katilim

Kaç adým atsamda uzaklaþamadým yalnýzlýðýmdan ..

Aklýmýn yorgun kýyýsýnda,gözlerinden yapýlma bir hatýra,
Ve geceye tutsak düþlerimi,
Ellerinin deðmediði avuçlarýmda büyütüyorum ..

Kalbimde gidiþinden kalma hüzün demetleri,
Ve ayak uçlarýma düþen yaðmur taneleri..
Mevsimi gözyaþýna doyuruyorum ..

Bir þair kadar efkarlýyým þimdilerde,
Bir þiir kadar kimsesiz ..
Bu þehir kadar sensizim,
Gidiþin kadar bensiz ..

Bir kýrlangýç konar omzuna,
Bir yýldýz kayar gökyüzünden,
Kendi hikayesinde kaybolmuþ bir adam !
Bertaraf edilmiþ bu aþk !
Yalan ..

Yüreðine aþk kaçmýþ senin be kadýn,
Sen’deliyorsun..
Kalbine kilit vurmuþ nereye gidiyorsun ?

Sýðdýrmýþsýn koca bir yalaný göz bebeklerine,
Ýyi niyetlerimi üzerine çekmiþsin sürme diye ..
Bir de kýlýf uydurmuþsun gidiþine,
"Sen daha iyilerine layýksýn diye .."

Bilirim, bir aþký öldürmenin,
En basit yoludur bu..
Ve her cinayet planýnda ayný iyileþtirme çabalarý..

Ki sen acemi katilim,
Gözlerinde gözlerimi,yüreðinde yüreðimi,
Bir deprem gibi,
Ölümlere biriktirdin..
Gittin ..

Ve þimdilerde,
Gidiþine yas tutuyor gülüþlerim
Bahar mevsiminde üþüyor düþlerim ..
Kýrýlmýþým..

Bir bozuk plak gibi sensizlik,
Hep ayný yerinden çalýyor hayatýmdan..

Dön katilim,
Beni öldürmüþsün ama
Ýçimdeki SEN
Baksana hala sað
..

- Abdullah CEMEK ( Muhammed Safi )





Sosyal Medyada Paylaşın: