Sokak lambalarý hýzlý adýmlarla geçip gitti önümden
Bir bilinmeze yol alýyorduk, aklýmdaki sorular ve ben
Hangi istasyonda duracaktý sancýlarýmýz
Hangi rýhtým intiharýmýza sahne olacaktý
Ve kalmýþ mýydý koylarýna sýðýnacak emin bir liman…
Oysa dün;
Ne güzellikler yaþanmýþtý bu gezegenden geçerken
Yarýnýn neler getireceði nasýl bilinirdi ki þimdiden
Badem aðaçlarý yine açmýþ çiçeklerini erkenden
Bir gün güneþ görmekle yetindi sonunu hiç düþünmeden…
Þimal yýldýzý mýydý el sallayan gökyüzünden
Sen neredesin, en kötü hallerimdeyim ben
Bu uyku hali de neyin nesi
Nedir böylesine baþýmý döndüren
Belki de fýrtýnalardan arta kalan bir yürekti
Tutunamayýp dallarýna yüzüstü yere düþen
Ellerin ellerimdeyken…
Bak buz tuttu ellerim, ellerinsiz çok üþüyorum
Ayaða kalkmaya çalýþtýkça hýzla yere düþüyorum
Nedir bu Kalabalýk, neden toplanmýþ bu insanlar
Bu örtüyü örten de kim üzerime
Burasý neden bu kadar dar
Tabutta taþýnan ben miyim
Yoksa tanýmadýðým bir baþkasý mý var…
Hatice Ak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.