çýðlýðýný yudumladý gece
algýsýna acýyan gözyaþlarý sustu
karanlýðýn kýrýlganlýðýnda
yenilginin doyumsuzluðu yýkanýrken
içimdeki þiirler þarký söylüyordu
ve
melodileri dokunuyordu beyaz sayfalara hiçliðin
dinliyordu sevmeler kendi yüreðini
nefessiz titremeler sarýlýrken vurgulu yansýmalara
göðe baðýþlýyordu kalem
kendi sihrinden düþen hisli yýldýzlarýný
ne yazýk ki
ruh akranlarý gecenin dar korkularýndan geçiyorlar
yüzleri adsýz duygu sözlerine kilitli
hücreleri sývanan karanlýðýn sapmasý
sarmala aklým aðrýyan ellerimi
hazýrým nefessizliðe
....
.....