seni düþünüyorum, ismini söyleyemediðim boðazýma dizilen düðüm bakar kalýrým gözlerine bir bebeyle annenin bakýþmasý gibi kimse giremez aramýza ne kadar çok kiþi sokulsa o kadar severiz birbirimizi
geçmedi aradan onca yýl onca acý kimse kýskývrak baðlayamadý bizi sanki yukardan çekmediler kukla iplerimizi karagöz hacývat örneðin birileri seslendirmedi kendi rolümüzü oynadýk kimse yönlendirmedi
sen hep o yaramaz çocuksun bir gözün bende diðeri annende toplara zýplar gibi, en yükseðe çýkarýrsýn sevgimizi dönüp bekleriz ellerimiz havada sert bir vuruþla düþürmesin bizi
ah! içimizde hiç bitmeyen o sýzý bir hevenkte ikimiz çiðnerler sevgimizi ellerinden gelse kat kat barikatlar kurarlar hükümet gibi
býrakmazlar özgür olalým kýrýp çýkalým kafesimizi yüzümüze çocuk gülüþümüz yerleþsin birbiri üstüne koyalým düþlerimizi
in cin top oynuyormuþ sevdanýn yollarýnda cinlerden onlara neki! onlar bize atsýnlar, biz de onlara golü..
10. 4. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.