bir zamansýzlýðýn
tebessümüne soyunuyor içsellik
kirpiklerinin taradýðý yaðmur
körelttiði fýrçalar gibi
içgüdüsel avuntular
kendini olur olmaz yüklemlere sararken
kundaklanýyor sana ruhum
yeniden
hep yeniden
yüklüyor hislerin kanatlarýný
limansýz derinlikler
uçuyor telaþlar parmak uçlarýmda
sanki bir beþik gibi su misali uyuyor i mgeler
gittikçe akýyor zaman
göz altlarýmýn çukurlarýna dökülüyor adýn
bir avuç hüzün yetmiyor savuþturmaya özlemlerimi
kendini demliyor öksüzlüðümün gücenmiþ avuntularý
hep hatýrlatýyor seni sevmeyi
....