Yakarýþ zamanlarýmýn aðlamaya yüz tutmuþ odalarýnda Gece ile gündüzün arasýnda ezilirken yüreðim Kendim ile baþka bir yürek arasýnda git-gitlerden yorgun hayalim
Gidip gelmediklerinde saklý sözlerim Devamý olmayan þiirin ilk kýtasý gibi yarým kaldý her þey Sonra… Bileklerim kýrýldý eklem yerlerinden Sen giderken; direnen dirseklerim yardým ve yataklýk etti parmaklarýma Aþk kaynamýyor artýk, kýrýlgan Kýrýk þiþelerin eski halini almayacaðý kadar eskidi zaman
Ama tutundum iþte sana En kýrýlgan yanýmla Tutmaz ellerimle Eklem yerlerimin iyileþmeyeceðinin bilincinde
Anlatmak istediðim þey; Tüm bunlarýn aslýnda senin için olduðuydu Düþlerimi çalaný Rüyalarýmdan soruyorum hesabýný Tutuþtu eteklerim parçalanmaya az kala Güzellikten payýmýzý alamadan eridik Yalvar-yakar zamanlardayým Y a n ý y o r u m Y a k a m ý y o r u m Y a k a r ý y o r u m
***
Mutlu zamanlarýn umutlu günleriydi Saadete az vardý, gidemedik Ya adýmlarýmýz yetmedi ya da yol bitti Yol beklemek için deðildi Gitmek içindi Her yolun birkaç gideni Her gidenin bir bekleyeni vardý Ve ardýndan bakaný
Aç karnýna tok hayaller kurduk Üfledik içimizdeki umutlarý Sessizdik, biraz da düþünceli
Seyyar gülüþlü aþklarýmýzý zabýtaya kaptýrdýk Toplayamadýk yere düþen umutlarýmýzý Yere diz çöküp, ellerimizle kendimizi dövmemiz de fayda etmedi Umutlarýmýzý alýp, gidenlerin ardýndan gözlerimizi býrakmamýz Y e t m e d i
Çünkü biz yoksullar ülkesi Yetemeyenler þehrinde, yetimdik Yetinemezdik, yetiremezdik Ancak yitirirdik
Gece bilmedi yetemediðimizi Gündüz bilmedi yetinemediðimizi Biz bekledik sadece Yetmek için, yitirmek çýktý karþýmýza Yitirdik tüm zamanlarý
Yitirdim, kimsesizliðime kadar Onlarýn oldu
Çiçeklerden önce dökülen yapraklarý gitti Rüzgara kapýldý, umutlar gibi Umutsuzluk gibi kalakaldý elimizde solan çiçekler Kokularý odamýzý kirletti Oksijenimizi paylaþmýþtýk, o da yetmedi
Üç Mart Ýki Bin On Üç 18 20 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.