salýncaklar kurardýk gökyüzüne sarmaþýklarla sýcak ekmek kokardý bakýþlarýmýz pembe pabuçlarýmýzla dünyayý dolaþýrýz sanýrdýk neticede bir avuç içi kadardý ya dünya.. güneþ saçlarýmýza düþer rüzgar kýyamazdý esmeye kekik kokulu sularla karþýlardýk baharý.. en çok acýyý dizlerimizdeki kadar bilirdik o vakitlerde biz düþerdik annemiz öpünce geçerdi..
þimdi yine bir köy var orda..uzakta.. ama ne gökyüzüne kurduðumuz salýncak saðlam nede kekikler eskisi gibi kokuyor.. saçlarýmýza asýlý kalmýþ hüzünler var.. gözlerimizde yaðmur kokusu..
annemizin öpmesiyle geçmeyecek kadarda derin artýk yaralar.. Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayrık Otu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.