bir sokaðýmýz vardý bizim, bir duvardibimiz önümüzden geçerdi kasabalý kimi selâmlardý kimi selâmsýz adýmlardý yolu yol da elli metre kadardý gerisi görüntü alanýmýzdan çýkardý
kimlere neler söylenmezdi ki orda öðrendik dedikoduyu aslýnda herkes kendince güzeldi kimi dar etek bulüz giyerdi kimi bol þalvar, baþýnda atký bastonla geçerdi bir dede gülümseyerek geçerdi ebe muzurluk bizdeydi
elimizde annemizin baþladýðý kaneviçe iþi gözümüz yolda arkamýza atardýk geleceðimizi güneþ kaynarken beynimizde gol atardýk kendimize oysa erkekler oynardý futbolu küfürleri kalýrdý bize
inekler geçerdi ayný yoldan arkasýndan pisliklerini duvara yapýþtýrýrdýk onlar batýra batýra geçerdi sokaðýmýzdan bizler güle güle dökülürdük yerlere hiç düþünmezdik bizi kim toplayacak þu bok gibi düþtüðümüz yerlerden
bir kocaydý bize çizdikleri gelecek bir ev, pencereden bakmana izin çýkmayan annene ayda bir gideceksin onlar da öyle sýk gelmeyecek kendimize gülerek geçti gençkýzlýðýmýz yoktu þimdiki aklýmýz bir karýþ havada deðildi ama yere çizikler atardýk yýllar sildi süpürdü
o sokak ne yazýk ki duruyor yerinde daha da sýký baðlandý kýzlarýn baþlarý onlar bizim gibi sokakta oynayamýyorlar etekleri yerlere deðiyor biz giyerdik yine de minileri görmezden gelirdi babamýz
2. 4. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.