Sen FM...

Rüya memleketlerin sahici hayaleti;
Hoþ geldin var olduðundan emin olamadýðým varlýðýma.
Düþ sayfalarýný aralamaya hoþ geldin.

Bende her gelen, kendi açar penceresini.
Önce izin veririm, açmak istediði kadar aralar.
Sonra yaptýðý her yanlýþta kendisine kapattýrýrým açtýrdýðým gibi.
Bazen milim milim, bazense tek hamle de.
Bu, tüm yapabildiðim.

Ýlk soldan giriþ yaptýn benliðime.
Sað’lara küs, sað’lara saðýr kaldýn.

Kalbimin frekanslarýyla oynadýn.
" ’Sen FM’ de nesi?" demeye kalmadan,
Bedenimde yayýna baþladýn.

Akýþ hep aynýydý; biraz ’sen dinletisi’, sonra ’senden haberler’, ’sen kuþaðý’
Ve son olarak kapanýþ; ’sen üstü.’

Aþk alanýmda yasal olmayan yayýnlarýna ceza kesimlerim bile caydýrmadý.
Cayacak gibi deðildin bende bir çay doldurup dinlemeye baþladým,
Ýçi sen, dýþý sen, sesi sen programlarýný.
Kalbimin tek kapý kolunu kýrýp, yutmuþsun.
Kapým zorlanýyor, içimden vuruluyorum.
Kurþun misali yumruklarýn, ama iþlemiyorsun, sýyýrýp devam ediyorsun.
Söylesene, bu çaba neyin nesi?
Madem kalmaya niyetin yoktu bugünlerimde,
Neden yarýnlarýmýn umudunu getirdiðini söyledin dünlerime?
Nereye gitmenin, kimden kurtulmanýn çabasý bu?

Sen sadece bana gelmeye niyet ederken, ben,
Sen orucu tutacaðýmýn bilincinde, seni sevmeye niyet ettim.
Niyet ettim seni Allah rýzasý için sevmeye.

Ýstiflendiðin yerde, bozmak istemedim istifini.
Kýyamadým sen yüzlü yanlarýmý kýrmaya.
Sesimi yuttum, yuttum sözlerimi.
Sus sende.

Söyleyeceklerinin söylemsizliði vurmasýn dýþýný, kendine, kentime.
’Aþka þiddete hayýr’ çýðlýklarým inlesin bedeninde,
Geri dönsün ’seni seviyorum’ lar dilime.

Kalbimin tek tescilli yayýn kuruluþusun.
Her türlü yayýnýn onaylý, sansürsüz.
Aþkta sansür olmaz, hele sana hiç yakýþmaz.

Çünkü sen apaçýk sevilirsin.
Ancak öyle varýlýr aþkýna.
Sen aþka her konuþtuðunda sesimi susarým, sana az kalýrým.

Freknaslarýma dokundurtmuyorum.
Sen FM’den baþka bir frekansýn duyulursa sesi bedenimde,
Ýnfaz ederim kalbimi, kendi ellerimle.
Sonra beni baþka yayýnlara maruz býraktýðýn için seni yakarým içimde,
Alev alev, ateþ ateþ hem de.

Aþk süsü veriyorum ölüp ölüp diriliþlerime.
Her sen dinletisinden sonra kendimden geçiþlerimeyse,
Bulamadým henüz bir çare.

RTÜK’te neymiþ benim koskoca ASÜK’üm var.
Aþk ve Sen Üst Kurulu...

Üstüne baþka bir üst yakýþmýyor,
Ya da altýnda hiç güzel durmuyor ezdiðin yollar,
Çünkü onlar seni benden uzaklaþtýrýyorlar.
Sen benim vücuduma çok yakýþtýn.
Diðer insanlardan ayýrdýn,
Bir organ öndeyim.
Bunu sen baþardýn.

Sen benim ’yayýn organým’dýn.
Bangýr bangýr duyuluyor sesim içimde,
Kalbimi göndere çekecek kadar hemde.
Bu aþktayým ve sayende arþtayým....

Aysun ÖZER
Sosyal Medyada Paylaşın: