Yýlký atlar gibiydim. Koþar giderdim Güneþ’e doðru dörtnala.
Ne güneþ batardý, Ne de ben yorulurdum. Yelemde rüzgar þarkýlar söylerdi Sevdadan yana. Þimdi Kederle örülmüþ bir koza içindeyim. Yoruldu bedenim, yüreðim darda. Sözleri unutulmuþ çok eski bir þarký gibiyim, Nihavent makamýnda
Erdal KARTAL 2013-Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
ERDAL KATAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.