Ona Lemloðlu Mehmet derlerdi Sabahtan akþama kadar çekiç sallar, Demir döverdi. Gözleri çakýrdý, Biraz çaðla yeþiline çalardý. Ellerindeki nasýrlar Çatlar, yara baðlardý. Eve dönüþünde her akþam Onu bir çocuk karþýlardý.
Ne çabuk geçti zaman Ne onu tanýyan, Ne de adýný anan Hiç kimse kalmadý artýk o þehirde.
Ve o þehirde Körüklerin nefesi kesildi önce, Ocaklarda ateþler söndü sonra Tek, tek kapandý dükkânlar Yokoldu gitti arasta.
Ona Lemloðlu Mehmet derlerdi Sabahtan akþama çekiç sallar Demir döverdi. Dövdüðü demir deðildi belkide. Ýndirdiði her çekiç darbesinde hep Kimbilir içinden lanet edip küfür ederdi kaderine.
Ona Lemloðlu mehmet derlerdi Sabahtan akþama......
Erdal Kartal -2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
ERDAL KATAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.