RÜYALARIM

Ar, namus desenli yorganlar altýnda,
Girip, bir arzunun koynuna,
Günahlar iþliyorum rüyalarýmda.
Hiç utanmadan sýkýlmadan,
Yüzüm bile kýzarmadan.
En masum halimle kalkýp sabah,
Gülerek aynada kendime göz kýrpýyorum.
Bu rüyalarýn suçlarýný
Ýkinci þahýslara yüklüyorum.

Rüyamda bazen,
Trenler gelip geçiyor önümden
Dumaný beyaz, kendi beyaz trenler.
Yolcularý hep tanýdýk,
Aþina olduðum dost yüzler.
Bilmem ki nereye bu gidiþler.
Bu ayrýlýk hüznüyle bitince uyku,
Ýçimi kaplýyor bir yalnýzlýk korkusu
Elim ayaðým buz kesiyor
Çýkamýyorum yataktan
Tavanda bir noktada gözüm
Eski dostlarý düþünüyorum.

Rüyamda;
Kuþ gibi uçtuðumda oluyor,
Uçarken düþtüðüm de
Bilmediðim bir þehirde oluyorum bazen
Biriyle çay içiyorum, bir kýr bahçesinde
Ben bir þeyler anlatýyorum
O dinliyor sadece,
Tam öpmek üzereyken
Saatlerin zemberekleri boþalýyor
Uyanýyorum aniden.
Çekip yorganý baþýma
Eski aþklarýmý düþünüyorum.
(Erdal KARTAL -Ankara-2012)



Sosyal Medyada Paylaşın: