içinden nehir geçen gerdanlık
....
yoksa kent, kendi içine sur mu çekmeli I
aný bir kentin anýsý nasýl
nasýl yurt eder belleði
eder, düþkentiniz ikizini bulursa
adýný, aþk hanesine kazýdým belleðin
nerde daralsam okudum :
budapeþte
II
içinde geleceði oturan diþi bir kent, ama artýk doðurgan deðil
yok öyle eteklerinden asýlan
bakýmsýz çocuklar gibi kimsesiz evler
hepsi de uzaktan, ana bir, baba bir
kardeþe benzer
buda ve peþte, yaþý yakýn ana-kýz
buda, taþ gibi bir kadýn
peþte,oyuðundan dökülmüþü
çýkaramazsýnýz
buda mý ana, peþte mi kýz
peþte’de cadde araladýkça evleri
buda’ya gökyüzü düþer kardeþ payý
þiþer taþýn ciðeri geniþler
bir evden karþý eve
duymasan motor sesini
-henüz tüfek icat edilmemiþ sanki-
ok atsan zor yetiþir
kat
özgürlük alaný ’na ,
kahramanlar ’ý
-boðaziçi’ni býrakýp gelmez ya-
getir istanbul’u yerleþtir
budapeþte; geçmiþi kendine gurbet
içinde geleceði oturan bir kenttir
III
taþtan dizeli þiir taþtan dizelidir ezberlenesi
gül kökünün serenadý sinmiþ
taþtan dizeli bir þiir-
diyorsam benlik laf deðil
kim gitse okur, alfabesiz gözlerle
bir nehir þiirdir, sakin i mgeli
o mu tuna’da akar, belirsiz
tuna mý onun içinde
IV
içini çeker, içinde nehir tuna, kaný koyulmuþ su
yüzünün tam ortasýndan kentin
kýzýlca perçemdir, dökülür
öper ayaklarýný ve gider
giderken gözyaþýdýr nehir
artýk
buda ve peþte demektir ayrýlýk
iyi ki köprüler var, uzanýr toka gibi
kör etmez köprülerin gölgesi kenti
orda hilâl kaþtýr, yakýþýr
V
gündüz iki, birden az geceler kentin ýþýklarýna yenilen
ufka çekilmiþ geceler
nasýldý öyle karakýþta
karýþ karýþ dolaþýr üþümezdim
kar yaðar omzuma,göðsümde erirdi
halâ soba kurmam odalarýma
sevdapeþte’yi anýmsar
ýsýnýrým
VI
beton rengi üþüme þimdi her yerde yeþil üþüyor
çimento seli bastýkça sokaklarý
geri dönüyor bulut, yaðsa kar üþüyor
mezar kazýcý seslerle tok tok-
vurdukça beton dolusu yerlere
içi daðlarý çekiyor insanýn
ya evler nereye gider caný sýkýlsa
dokunmayýn kelaynak kentlere
kent var bir tuðla fazla gelir bozulur
kent var duvar duvar yýksan düzelmez
budapeþte,geçmiþi kendine gurbet
budapeþte, içinde geleceði oturan
bir kent-þiir gibidir
bir söz daha eklense dizelerine
dolaþýr “ayaðý”, ritmi bozulur
budapeþte içinden acýlý nehir geçen
dünyaya andaç bir gerdanlýk
göðsü tutulmuþ kentlere merhemdir
orda
þiiri anýmsadým yeniden
ömer faruk hatipoðlu ( edit tasnadi tarafýndan çevirilerek bir macar dergisinde yayýmlandý.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Faruk (ofh) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.