Şiirin Büyük Gölgesi, Şehrin Büyük Karanlığı

Bulunduðum gibi kayboldum
Akþam gölgesine yansýdý silüetim
Gölgemin üzerine serdim bedenimi
Biraz dinlenmeli, yoruldu bileklerim
Bulundum diye sevinirken sabah oldu
Kayboldu gölgem yine, yeniden

Gölgemi güneþe serdim, güneþleniyor
Çok esmerleþti gölgem, çok yandýk birlikte

***

Akýlda kalan þiirlerin, akýl almaz dizelerindeyim
Yüreðimin aldýðýný aklým almýyor
Yüreðim daha büyük sanýrým
Büyüklerle konuþuyorum
Büyük konuþmaya korkuyorum
Yüreðimin büyüklüðü yetiþiyor imdadýma
Büyük düþünmeye devam ediyorum
Ama zaman yetiþtirmiyor
Büyük konuþacaðým kelimelerin peþine
Büyüyemiyorum, büyük konuþacak kadar

Aklýmýn dibinde büyüttüðüm þiirleri gün yüzüne çýkarma vakti
Sabah oldu
Artýk gölgeleri terk etme zamaný
Güneþin doðuþunu beklemeden sermeli tüm þiirleri etrafa
Büyük þehir büyük þiir olmalý
Þehirden büyük þiirler her sabah güneþle birlikte
Yetiþemesek de büyük þiirleri tutmaya
Ellerimiz yetmese de
Sesimiz yetmeli
Büyük þiir okumalýyýz
Büyük þehirlerde

Yüreði inceltmek için
Daha sýký kavramalý kalemi parmaklar
Ve eller daha sýký tutmalý birbirini

***

“Kendimden büyük gölgem var
Karanlýkta beliren
Yüzümden büyük gözlerim var
Iþýldayan
Zamanlarýn içine sýðmayan anlarým var
Zamansýzlýktan kaybolan

Bu büyüklüðü anlamaya lüzum yok
Lüzumsuzlar þehrindeyim ben
Gereði olmayan düþüncelerde kaybolurken
Anlamadýklarýmýz büyüyor
Þehir büyüyor
Þiir büyüyor
Yine anlatamýyoruz
Sesimizin çýðlýklarý duyulmuyor
Duyacak kadar büyük kulaða sahip deðil bu þehir
Ve görmek için bakacak gözler
Küçük kalýyor bakýþ açýsýna”

***

Tam da ben bunlarý söylerken gece oluyor
Þiir bitiyor büyük þehirde
Ýstirahata çekilmesi gerek ruhumun
Yatýrýyorum sere serpe küflenmiþ þiirlerimin içine

Bir þiir daha ekleniyor geceye
Harflerinin gölgesi kendinden büyük
Bedenimi seriyorum gölgemin üzerine
Gölgem uyuyor görünüyor
Bedenim uyanýk
Tüm þehir uykuya dalýyor
… Karanlýk




Yirmi Beþ Mart Ýki Bin On Üç 14 30
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın: