Güneşi Unutmaktı Sana Bakmak

Ne oldu bize artýk!

Nefretinin yanýnda ne çok yalýn ne de yabancý sana aþkým
Söyle! Bizi b/akýþlarýnla sardýðýn o kadife nerede?
Oysa konuþacaktýk bizi
Avaz avaz kavgalarla üzmeyecektik sevdamýzý
Ýçindeki dürüstlüðe sor
Bunlarýn hiç birini hak etmediðimi sen de biliyorsun
Ne yazýk ki!
Artýk hislerin duygularýmla ayný sahneyi paylaþmýyor

Tüm bunlarý yalanlaman çýldýrtýyor beni
Mutluluktan söz edip de çocukça olan davranýþýn neden!

Y/erimi kaybettiðimin farkýnda olsam da inanmak istemedim sana
Yüreðinin harýndan ruhunun derinliklerine ulaþan yerimi
Þimdi bakýþlarýn sanki gýrtlaðýma oturan bir yaðlý urgan
Sesimi duymaman ve seni sevdiðime asla inanmaman
Ýçimde düþüncelerimi savuran bir tufan oluþturuyor
Bilinmezden mi korktun sen!
Git o zaman! kaç korkularýndan
Canýmýn yandýðýný gözyaþýmý görmeden git
Git hemen git!

Ellerini bir daha tutmamak üzere býrakýp
Bize ait ne varsa belirsizliðe gömüp
Meltem rüzgarlarýnýn esintisinde yepyeni umutlara yol aldým
Dayanamýyorum haksýz yere viran halde gün be gün erimeye
Kaldýramýyorum suçlamalarýný her þeyin sebebi olarak gördüðünü

Cam kenarýnda loþ bir mum ýþýðýnda
Elinde bir roman kitabýný pürdikkat okuyuþunu
Ve Filiz çayýný yüzünde bir tebessümle yudumlayýþýný
Dün gibi hatýrlýyorum
Dün gibi

Ýlk bakýþta anlamýþtým
Doðmamýþ çocuðumun babasýydýn
Sendin o sendin yoluna adaklar adadigim

Ansýzýn hoþ bir týnýyla attýðýn o gülüþler cennetten musiki gibi
Kulaðýmý keskin ama çok hoþ okþayan yansýmalardý
Senin yüzüne bakmak!
Güneþi bile unutmaktý...

Hasret!
Bütün o anlarýn bir daha geri gelmeyeceðini anlayýp
Onu sonsuza dek kaybedeceðini bilmekle baþlarmýþ!

Hasret!
Telefon acý acý çaldýðýnda
Karþýdan titrek telaþlý bir sesin
Kaza sonucu senin yoðun bakýmda
Falancý hastanede komada yattýðýnýn haber etmesiymiþ

Ýçinde volkanlar patlarken tüm bedenin titrer ancak çok üþürsün!
Nefesin kesilir!
Sanki elin kolun baðlý çare/sizsindir!
Hastaneye gidebilmek elini sýmsýký tutmak için çýktýðým yol
Yokluðundan çýkmak isteyip de çýkamamaktan korkmak gibiydi

Ýkimiz karþý olsak da bu defa sonsuza dek kopmaya
Elden gelmez yeni baþtan yazmak kaderi
Unutma! ’Her fani ölümü tadacaktýr’

Buradayým iþte!
Sana dokunduðumu hissediyorsun biliyorum
Aramýzda geçmiþte köklenmiþ koca bir bað
Sanki ciðerimi söktü öylece çaresiz yatýþýn
Her ne olduysa da aramýzda bak ben yine bugün yanýndayým
Yorgun kalbinin atýþlarý g/özümden kankýrmýzý yaþlar boþaltsa da
Nefesin kesilinceye dek sýmsýký tuttuðum elini asla býrakmayacaðým

’Hazýrlýklý olun!
Hastayý kaybedeceðiz’

Neler oluyor diye anlayamadan
Bu sözler çýnladý kulaklarýmda

Oysa sana çok þey vardý anlatmak istediðim

Melekler sana iyi bakacaklar!
Çok sevdiðin mavi kelebekte yalnýz koymayacak seni
Korkularýný býrak bana, al yanýna umutlarýmý
Biliyorum ki caným!
Her insana ölüm aslýnda bir uzlaþma

Seni sonsuz uykunda gökyüzüne ulayýp
Acýlarýný senden almak uðruna yüreðimi verirdim

Bu senin yolculuðun ‘ömrüm’
Ardýndan sessizce el sallanan!

O an!
Ne kadar dirensem de boþ
Ölümdür son tecelli gerçek olan
Ölümdür
Ölüm




24.02.2006 öldürülen Soydan. E Anýsýna nur içinde yatsýn...



Hamburg
21.03.2013


Ziþan Karamazi

Sosyal Medyada Paylaşın: