Asalet akar üstten azla etmez iktifa,
Hayat hep ona güzel, bitmez hiç zevküsefa.
Har vurur harman eder, zira yok onda kafa,
Zürefa ve dostlarý aramadý hiç dünü.
Çekmedi dert sýkýntý, görmedi eza cefa,
Yiyip içip savurdu, haydan geçinen tayfa.
Ýþ deðiþti babasý olunca müteveffa,
Zürefada kalmadý delindi þimdi gönü.
Oynayamaz oldular arkadaþlar prafa,
Eþ dost kalmadý gitti, hepsi çýktý bivefa.
Bitti artýk tantana yok ne sofra ne sofa,
Zürefa düþtü dara beyaz giydi kýþ günü.