Daðlarýn mavi gölgelerinde
Gizem süren ey hayat!
Yine sana doðru koþuyorum
Kanat gibi açarak kollarýmý
Harmanlanýyor içimdeki sesler eskisi gibi
Mutluluktan azade bir halde
Sen miydin hücremin en uzak yerinde bile
Gün ýþýðýný tende ayný sýcaklýkta doðuran
Sen miydin ilk defa uzaklara dalmadan
Gönlümden geçen þarkýyý benimle mýrýldanan
Yoksa, dinle bak
’’Þimdi tam zamaný yeniden sevmek gerek’’
Dudaklarým kendinden emin
Güne kurarken köprüyü
Dökülür birer birer yürek seli
Sardunya çiçekleri arasýnda
Sen ezberle benim yerime
Yeni umutlarý
Nefesim açýlýr,
Rüzgâr öpücüðünü yanaðýma kondurunca
Gümüþ aynada parlar güzelliðim
’’Ayna ayna söyle bana’’
’’Yok olmadý, duyamadým’’
Bir defa, bin defa daha
Gün doluyor ve ben gözlerimi kapatýyorum
Kozalak halimle
Hayat sen hep benimle kal...
Ümmühan YILDIZ.