duygulu ruhlar gibi
eksik ve mutsuz hayalleri vardý gecenin
düþten düþen varsayýmlar
týrmalýyordu usulca saçlarýný
acýmasýz yýlkýlar týrmanýyordu gökyüzüne
korkuyordum
nicedir
sevdanýn rengiydi çýðlýða sarýlan gözyaþlarým
nabzýný tutuyordum
yarýnlarýn büyüttüðü yenilgilerin
kirpiklerime ay düþünce
perdeleri inceltiyordum özlemlerin
öyle ki
ruha sýðýnan bedenim
saklanýrken yýldýz kývrýmlarýna
sendeleyen binlerce hayal üstümü örtüyordu
farzet ki
sen giderken benden
sabýrsýz nefeslerin dudaklarýnda
ölümün örttüðü karanlýktý korkusuz sarhoþluklarým
....