sessiz hayallerin kimliksiz ruhlarý gibi
duru duygularý içiyor zaman
göçler veriyor gizlenmiþ rüyalarým
medetsizliðim
uzanan engebeli saatlerin ünlem hafiyeleri
sanki bükülmüþ hislerin
maskesiz çehreleriyle gülüyor bana hayat
son bir kez daha
son kez
el pençe duruyorum göðsünde aþk
bak
çocuk sezgilerim
nihai güncelerin sabah ezanýnda kýblede
tokalaþýyorum dünlerle
sensizliðim kendi endamýnda güne uzanýyorken
deniz renklerine
bir tiz sesi gibi ýþýyan ufuklarý gömdüm
ve sustum
sana anlatacaklarým bitti .
sahi nedendir
son çýrpýnýþta özgeyi mahkum kýlmak
....