/yaþamýn tünelinde korkularý besleyen karanlýk/ tan çýkmayý üzerine yürüyerek öðrenirsin oysa kendi gölgesinden korkan sen geriye dönmüþtün denemeden…/
bir yudum suda boðulup anýlara karýþan giz yaþanmýþlýklardan zifir dolardý günüme derin kanamalý yaralarýmýn bütün kýyýlarýný dolaþan duyulmayan kar sesiyle bir nefes/ ti ölüm
/acýda yüzmeyi öðrenen bedenim korkunun yabancýsý ben yontu bir taþ oldum hep aþk için…/
kör/ pe ruhum serpilmiyordu bu sefil aþkýn örgüsünde boþlukla çerçevelenmiþ sessizliðin beþiðinde sallayarak kendini yavaþ yavaþ geceye gömüyordu
olmazý oldurur da “sevginin kýþýyla”* her aþk ölür bir gün bunu öðrendim hayatta
beni hayata uyandýran ellerin benim olmayan ellerin ve izi silinen seslerinden iðne ucu kadar kalmayan eserdin esmedin rüzgârýmda
yeni bir güne açýlmadý gözlerim senden sonra azaldý yaþamýn ýþýðý gitgide eksildim eksildim eksildim… unuttum coðrafyamý dahî
vazgeçemediðim aþkým Ýstanbul’dun gözlerimde günü muhteþem gecesi alacakaranlýk bir gölge/ydin aðartana dek kendini beni de bitirdin….
Hâdiye Kaptan c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir
“sevginin kýþýydý”* Ýnci Aral
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahaf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.