ÖMÜR ELBİSESİ...

Ömür biçildi fani tezgâhta
Makasýnda bir körlük
Batan iðnesi küflü kaldý.

Kaçarak geldim yarýnlardan
Unutarak bir menekþenin açýþýný
Ýçime ilikledim seni.

Astarýna sakladým ince dokunuþlarý
Mavinin güzelliðiyle diktim
Unutmamak için rengini.

Düðüm düðüm sayýp içlendim
Aþkýn acýtan yerlerini
Baðladým en bitkin yerime.

Günletip kimi gün arzularý
Güveden uzak kalsýn diye
Sandýða sakladým bakýþlarýný.

Biçtikçe deðiþti modeli
Eteðinde yýrtýklar, yamalarla
Soyundukça düþler sustum.

Kýrýþtýkça kýrýþtý aþkýn kumaþý
Ne kalýba zaman vardý,
Ne giymeye fýrsat.

Soldu, savruldu rüzgârda
Bir de güneþ çaldý rengini
Mandalda kaldý sevgi.

Yaðmur üzerine yaðýp geçti
Islandý umutlarýn rengi
Daðýldý dikiþleri.

Kurumaz güneþsiz günde asýlan sevda
Durup durup sana iliklenen
Düðmeler koptu.

Bitmeyen bir elbisedir yaþam
Üzerine giydikçe daralan
Hüzün iþlemeli.



Ömrüm…
Bir çýplaklýk
Hiç giyinmedi ki!



Sosyal Medyada Paylaşın: