soyutum ben
þu karþý ki nehirden attýðýnýzda uzaklara
kaybolurum
kýrýlan zincirlerin ruhunda
gizli kalan hoþ sedalarla
bir o yana bir bu yana
adýmý andýkça
gölgelere dost olurum
dinlediðiniz dalgalarla kulaklara gider, savrulurum
ilkbahardan yaza deðin
altýndan ýrmaklar akan cennette
öylece
annemi beklerken
okyanus olurum
ç/aðlaya ç/aðlaya
ta ki siz farkedene dek
çocuk olarak ninnilerinizde dolaþýrým
gelecek olan ab-ý hayat
beni görünce türkülerin ellerine konup
göçer söner
ötelerin akrep yelkovan savaþýna
ki sessizce bakakalýrým
soyutum ben
göremezler
ama hissederler belki bir zaman asýrlardan birgün
ki sadece bir saniyeyken bir gün
ýsssýzlýk
körü körüne yalnýzlýk
söndür ýþýðýmý
yanan kalbimin üstünde dolaþan kuþun kuyruðunda
sakla hayatýmý,
daðýlmýþ zamanlarýn bana düþen payýnda
bir dakikanýn yüzde biri olsa da
gece çökecek elbet
aklaþtýrýlacak bu gökyüzü
elbet bitse de ömür
olacak olan çoktan olmuþ olacak
ve ben çaresini yine
sizin avuçlarýnýzda arayacaðým
kýrmýzýnýn kanýnda
sarýnýn yapraklarýnda
yeþilin çimeninde
mavinin denizinde
ve her yerde
soyutum ben
þu karþýdaki aynada gördüðünüz siluetinizden
söküp attýðýnýzda pencereden aþaðý
yine kaybolurum
soyutum ben
göremezsiniz, beklersiniz olmayacaðýný bile bile
ama hissedersiniz belki bir zaman, asýrlardan birgün
ki sadece bir gülümseyiþken bir gün...
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.