Kurdelesiz bir şiir

oturup kalkmasýný bilen bir þiir olur mu
düþündüm
derli toplu,daðýlmamýþ
kurdelâsý filân da yok
kendiyle barýþýk
barýþýk bir kadýn gibi
düzgün duruþu, bakýþý
gözleri ne renk olur acaba?
kan damlar mý duru bakýþtan


sokaða çýkar mý benimle, arkadaþým olur mu?
denizlerin kirini arýtýp,
giyinir mi martýlarýn beyaz kanatlarýný
suretim döner mi usuldan þiire
heceler durur muyum sokak sokak
unutur muyum insan yüklerimi
kirletilmiþ duygularý bol sabýrla yýkayýp
kurutur muyum vermenin askýsýnda
þöyle güneþte unutup


aldýrmadan böceðin kýrmýzýsýna beneðine
kendimi asar mýyým þiirin iki ucundan
dostlar okur mu beyaz yanýndan
bahar esintleri gibi sesler, nefesler
can verir mi yorumlarýn kalbinde
atarken sancýlý bir yürek
yeniler mi kendini
geçer gibi bir dizeden diðerine sevgiyle
okur mu yüzümdeki þarkýyý
son dizeye gizlenmiþ
eski bir sevgili gibi


onu bulur muyum bir köþesinde sokaðýnýn
yalansýz bir saçak altýnda ýslak
deniz deniz gülüþü
hiç eprimemiþ yepyeni
kararmadan gökyüzü
dalgalar çekilmeden geriye
tükenmeden
þiir defterinin yapraklarý
hasretim düþerken þavkýna


10. 3. 2013




Sosyal Medyada Paylaşın: