-Eskiden
Çocukluðumun sesiydi mavi-
þimdi
içime bir An kara düþerken
mermer bir boþluða çýkýyor caddeler
nereye baksam müebbet giymiþ mahkum gibi bir boþluk...
ram olurken sessizliðin menzilinde
acýnýn dili nar-ý semum.
eksik birþeyler var bu þehirde
anlýyor musun çocuk!
hayata geç kalmýþlýkta
kana kana içilen bakraç dolusu bir hüzünde
yanýyor içimin ormanlarý
gecenin kýyýsýn(d)a t-aþýnýrken yetim sözler
güneþe küs harfler düþüyor kalemin ucuna
sývasý çatlayan yaþamda birbir dökülürken düþler
mezar taþlarýnýn gölgesinde aðýtlar yakýyorum
karþýda býraktýklarýma
yüreðimin dergahýnda
bocalýyor tüm sözler
dibine vuruyorum izmaritin acý tadýnda
sýðýndýðým þiirler yalnýzlýk...
koþarken zamanýn peþinde ömür
anamýn iðne oyalý çiçekli yazmasýnýn ucundan tutunup
asýlýrken ömrün eteklerine
þubat ayazý kurutuyor gözyaþlarýmý
bir son bahar d üþüyor avuçlarýmda
minik bir kýz çocuðu aðlýyor içimde...
bilir misin!
su kirlenen gözleri yýkamýyor
bazý tablolarda renkler hep gri-siyah
hep ýslaktýr...
boþver!
inadýna sýðýnalým sarý yalnýzlýðýn avlusuna
þiirin gökkubbesinde anlatalým çömez yaþamý
kaçalým içimizdeki baþkentin sokaklarýna s aklanýp
uyanmayalým inandýðýmýz rüyadan
-Ölürken yaþamak nasýl güzeldir kim bilir çocuk
Hadi onu anlat-