Bir kadýn,
Gözleri ufkun kýzýllýðýna bürünmüþ
Gurbeti soluyor nefesinin ýssýzlýðýnda
Yüreðinde, ayaza bürünmüþ bir sevda…
Bir kadýn,
Seyre dalýyor þehrin gözyaþlarýný
Yaðmur saçlarýna çiseleyince güzel
Hüzün gözlerinde demlenince
Ve þebnem, dudaklarýndaki tebessümde…
Bir kadýn,
Þefkatini örtüyor güneþin hararetine
Asumaný kaplýyor merhameti
Nakýþ nakýþ sevgiyi iþliyor anneliðine
Ellerinin koyunda huzur buluyor
Rüzgâra sitemli gelincikler
Öyle özeniyor ki çiçeklerine
Her çiçek, ömründen yudumladýðý
Can suyu…
Bir kadýn,
Emek dokuyor hasat zamaný
Toprak her þafak çaðýrdýðýnda
Alnýnda ekimin muþtusu
Nasýrlý ellerinde buðday kokusu
Yüreði yanýk aðrýsý dinmeyen yârdýr
Anadýr, çobandýr, bahçývandýr…
Bir kadýn,
Vefayý demliyor bir yudum çay hatýrýna
Yokuþlarýna aldýrmýyor ahlarýnýn
Dað yükü sabýrla kuþanýyor
Hayatýn elemli anlarýný
Ne zaman savrulsa yapraklarý
Baharýn umuduyla sarýyor, üþüyen yanlarýný
Kimse bilmiyor, duymuyor kimse!
Ýçindeki o dinmez fýrtýnayý…
Bir kadýn,
Güle dokunur, gül dökülür gamzelerinden
Yüreðinin sesinde çaðlar aþkýn gizemi
Þiir olur, damlar mürekkebinden
Mýsralarýn gizinde o eþsiz terennüm
Dökülür saðanaða tutulmuþ bir bulut gibi
Hicranýn bestesinden…
Ve kadýn,
Suskundur..
Gece koyu karanlýk…
Mühürlü kalbinde derin izler
Ruhunda duraklar yalnýzlýðýn demi
Edebin gergefinde iþler düþlerini
Özlemlerini asar kirpiklerine
Ve adanmýþlýðý bir kadýnýn
Tesbih tanelerine…
Züleyha Özbay Bilgiç/Kütahya