KUM SAATİ

Dalgalarca kumdum çaðladým, coþtum.
Bir sýrça saatte çarkýmý gördüm.
Çevrildim boþluktan boþluða koþtum,
Aðýtlar içinde þark/ýmý gördüm,

Topraðým sýkýlsa akar da kaným,
Bir yaným aðlarken güler bir yaným,
Sýra bana gelip yanýnca caným,
Ruhsuz nesnelerden farkýmý gördüm.

Allah’týr çevirir bakar dediler,
Aþk ile kulluk et yakar dediler,
Sular baþ yukarý akar dediler,
Ferhat’ýn murcunda arkýmý gördüm.

Karun’un izini kovalýyorken,
Balçýkla güneþi sývalýyorken,
Nefsimin sýrtýný ovalýyorken,
Eyyüb’ün sabrýnda korkumu gördüm.

Çevrildikçe þafak düþtü gözüme,
Çevrildim çevrildim döndüm özüme,
Bastým ayaðýmý kendi közüme,
Yanan her hücremde ýrkýmý gördüm.

Tohumdum özümü toprakta buldum,
Neminde yeþerdim, deminde soldum.
Bin kere çevrildim boþaldým doldum.
Bir buçuk metrelik barkýmý gördüm.

Bir ipim çekildi, düþtü kýrk yama,
Bir ip bulamadým bir yýrtýk yuma,
Zaman; “beþermiþim” dedirtti ama
Anlayana kadar kýrkýmý gördüm.
(temmuz 2012)
Sosyal Medyada Paylaşın: