DUVARLAR

Kilim ipliðinde güveler þen de,
Zýlgýt havasýnda karasinekler.
Yastýk oyasýna gölge düþende,
Köþe minderinde matem pinekler.
--Üç yüz altmýþ beþ gün, yedi yirmi dört,
--Uyusun garibim ört üstünü, ört.

Kamburu hezanýn bahtýna vurur,
Duvarlar; mor yükün, yorgun devesi.
Etrafýnda kahýr dolanýr durur,
Duvarlar; çýðlýðýn, tunç çerçevesi.
--Mertek çürük, direk kambur, yük aðýr.
--Duvarlar kör, dilsiz. Duvarlar saðýr.

Tokmaðýnda hýþým, dibekte aðý.
Saat tik tak tik tak, çile yoðurur,
Yaþanan hayaldi yarýn Kafdaðý,
Yelda aðýr yüklü, gör ne doðurur.
--Ölümün rahminde, beklenen bebek.
--Emanet kanatla uçan kelebek.

Kapýlar, umuda geçmiþ kelepçe,
Hangisini açsan, ardý kan gölü.
Oda; Hama, Humus. Salon; Halep’çe.
Her eþyada bin bir hatýra ölü.
--Ceset ceset yükte daðarcýk zarý,
--Duvarlar; boðulmuþ cenin mezarý.

Açýk pencerenin tülü savrulur,
Sonbahar akþamý serinliðinde.
Sönmüþ bir ocaðýn külü savrulur,
Dumaný, tavanýn derinliðinde.
--Üst katta bir çocuk misket yuvarlar.
--Duvarlar, çin çin çin öter duvarlar.

Bir resim, aynanýn sol köþesinde,
Sakalýna tel tel düþmüþ kýraðý,
Bir resim, yolculuk telaþesinde,
Akþamdan toplamýþ tasý taraðý.
--Yolculuk, yollarýn bittiði yere,
--Bütün gelenlerin gittiði yere.

Bütün fýrtýnalar bir nefese denk.
Titreyen bir mumu söndüresiye.
Kudreti sonsuzun ilminde ahenk.
“Dön” deyip, dünyayý döndüresiye.
--Bütün fýrtýnalar bir nefese denk.
--Kudreti sonsuzun ilminde ahenk.

10-03-2013
Sosyal Medyada Paylaşın: