Çocuða susmak gibiydi konuþtuklarýn... Bana konuþtuklarýn kadar sevebilseydin eðer Gerçeklerden kaçmazdýn
Yaralý yüreðimin yerine dizlerime sarmazdýn sargýlarýný Parklarda beklemek çocukluk deðildi benim için Yalnýzlýktan öte sensizlikti Ve her gelmeyiþin bekleyiþime iþaretti
Çocuða susmak gibiydi konuþtuklarýn Her gidiþinde geri dönüþünü bekledim Yüreðimin kanlý penceresinden izledim kýrmýzý ayak izlerin Pembe ojelerine dokunmak için ellerini bekledim ýsýnmak için Gazete kâðýdýna sararak attým izmarit kokulu gözyaþlarýmý Gerçeklerden kaçmak isteyiþin Sigara dumaný gibiydi Senin gibiydi yani...
Çocuða susmak gibiydi konuþtuklarýn Ýnandým sustuklarýna konuþurken Yani inanmýþ gibi yaptým çocukluðumu kanarken Ölümü yaþadým kirpiðinden düþerken Kalsaydýn eðer bana susarken, git demezdim sana Ben sen de daðýtmazdým kendimi kendimde toplanmak için Sonra kendine toplanmazdý sana daðýldýðý kadar içim
Yaþamazdým ölmeden önce Durmazdým seni bekleyen yürek parkýmýn içinde çocukça Sessizce beklemezdim seni Her gelmeyiþin, bekleyiþimde iþaretler býrakmazdý anlamsýzca