diyorum ki
sevgili isterse býraksýn elimizi
yarým kalan bildirileri daðýtacaðým
mecnun’un cenazesi gelmeden askerden
özgürlük pankartlarý kaldýracaðým
bir sevda yetmez bana
gözü baðlý yürüdüðüm
cici bir kýz olmayacaðým
delse de kaza kurþunlarý kalbimi
çalýþacaðým
bu kara deliðin içinden çýkmaya
kim kimden daha aðýr
hangi makinemsiler ölçecek
deðiþime uðrayacakken fiziðin
artýk baþka türlü kýstýracaklar bizi
barikatlarý yýkarken
az geliyor biber gazlarý, tazyikli sular
daha güçlenecekmiþ polisler
halk
bildiðiniz gibi
ekmeði katýða denk getirmenin derdinde
bilir misin o, görüntüde
eski aþklar meþkler yok
onun oðlu þehit düþtü askerde
yirmi yýldýr elinden hiç düþmedi
oðlunun resmi
bir de Atatürk resimli Türk bayraðý
elinin tersiyle siler gözyaþlarýný
avuç içiyle mezarý okþar
diyorum ki
sevgilim namusu için can verdi daðlarda
inceden düþünmezdi
kim neden saldý sýnýra
þirin’in bakýþlarý geçerdi gözlerinin önünden
uzaktan seçilen hainlerin yolunda
patlatýlýrdý mayýnlar
bir araçta kaç asker
þehit olurdu
artýk kuzu kuzu
evde çamaþýr, bulaþýk, ütü deðil iþim
zamaný geldi, kalkacaðým birazdan
gideceðim
aðzýna çarpýlýp,
sürüklenen gençlerin yanýna..
2. 3. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.