Bütün gururumu ayaklarýmýn altýna alýp, Yüzümün kýzarmasýna aldýrmadan, Kimsenin beni hakir görmesine bakmadan, Bu zalim hasreti bitirmeye, sana geliyorum.
Sakýn bana bir damla suda fýrtýnalar koparma deme, Biliyorsun ki bir damla gözyaþý ile deðil fýrtýnalar koparmak, Cehennemleri bile söndürmek mümkün. Yüzüm kalmadý, zaten herkes beni bir meczup biliyor. Adým mecnun olmuþ, Ferhat olmuþ ne çýkar. Benim aþýlmaz daðlarýmýn ardýndaki Þirinim sensin, Eðer aþamazsam o daðý delerim, yine sana gelirim.
Ben boynu bükük bir yetimdim, Sen doldurmuþtun hayatýmý, sen süslemiþtin düþlerimi. Bilmezdim bir yetimin baþýnýn okþanmasýnýn deðerini. Þimdi daha yalnýzým, þimdi daha içliyim. Gözlerim her daim nemli artýk, Çünkü beni hayata baðlayan, senin baþýmý okþayan, þefkatli elin yok, Ondan yoksunum, senden yoksunum. Daraltýyor ruhumu, ayrýlýðýn hüzün kokan bestesi. Yollar gözümde küçüldü, yollar beni cezp ediyor. Bir derviþ edasýyla yollara revan olmak içten bile deðil. Yüreðimde senin sevdan, elimde bir demet gül, Ey sevdasýna kurban olduðum, sana geliyorum.
Seher vaktinde, öten bülbüller gibi, aþkýmý haykýrmaktan yoruldum. Kanatlarým kýrýlýncaya kadar sana uçmak istiyorum. Ey benim yanýk baðrýma hasret dikenleri ekenim, Bu kadar kolay mýydý, bir gidiþin ardýna saklanýp, Kendini özlemlerin sahralarýnda hiçliðe mahkûm etmek Bu bi çareyi, sonu gelmez gitmelerin ardýndan, hýçkýrýklara boðmak… Þimdi bana gelme diyecek misin? Ýçindeki yangýnla bir ömür boyu yaþa, Bana ulaþamazsýn, boþuna kanat çýrpma, Kendini boþ yere heba etme, ben hasretle vuslatýn arasýndayým. Ne benimle yapabilinsin, nede bensiz, býrak kendini mecnun gibi çöllere. Varlýk içinde yok ol, hiçlik içinde bul kendini.
Belki bilmezsin ama sana olan gelmemi isteyen sevdan, Hiçlik içinde yok olma pahasýna istiyor seni. Bu sebeple kendimden geçerek sana geliyorum. Düþlerim bile senle dolu, hayallerimse sen, Bilmem nasýl bir sevda ki bu, her anýmda sen, Kendimi bulamýyorum senin siyah gözlerinde. Kayboluyorum, çýkamýyorum bu kaybolduðum sevdanýn sahrasýndan. Her yönde senin serabýný görüyorum, su gibi, hayat gibi, aþk gibi. Dayanamýyorum bu ayrýlýða, ey sevdasýna kurban olduðum, sana geliyorum…
Ben hayatý sende var olmakla yaþayacaðým. Saçlarýnla ruhumu baðlasalar, bedenimi lime lime etseler, Çarmýha gerilen bir mahkûm gibi zincirleri vurulsam da, Hep adýný sayýklayarak sende yok olacaðým, Sende yok olmak için sana geliyorum.
Beni ben eden sensin, bir gülün buðusuyla, üzerindeki þebnemle, O gülün içimi kavuran rayihasýyla, burcu burcu kokarak, Hem de asýrlar ötesinden bir muþtuyla, sana geliyorum…
Ey, derunumu hicrinle yakan, çaylak yüreðime hasret yükünü saran, Ben yaklaþtýkça, ebemkuþaðý gibi hep uzaklaþan haylazým, Bir vefasýz ayrýlýða mahkûm ettin yüreðimi, Þimdi bu geliþime dur mu diyeceksin yoksa? Sana güllerle geliyorum, bin bir çeþit kýr çiçekleriyle dokuduðum aþkýmýn libasýný, Hoyrat bir rüzgâra kaptýrmadan, bülbül nidalarýyla geliyorum.
Sana söyleyecek sözüm tükenmez, sana sitem edemiyorum, Bir yetim masumluðuyla, eteðinden tutmak istiyorum. Hani bir anne çocuðunu döverde, çocuk yinede Aðlayarak annesinin gül sinesine sýðýnýr ya, Bu ayrýlýðýn acýsýyla daðlanan yüreðim, Þikâyet etse de yine de seni daha fazla ister Ve hasretin kadar hararetle sever. Himaye edeceðin kadar bir sevdayla, seni seviyorum, Uzaklaþma ne olur, sen benden kaçtýkça ben sana geliyorum… Sosyal Medyada Paylaşın:
Yakup Çak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.