KARDAN KALP
Havada hüzün kokusu var,
Esen rüzgârlar, ýlýk ýlýk ayrýlýk diyor,
Ve bir ateþ düþüyor sineme,
Bir ateþ, bir hançer, bir sensizlik...
Bakýþlar buðulanmýþ,
Birazdan boþaltacak saðanaklarýný,
Ve rüzgâra karýþacak acý bir veda,
Güneþ bile saklanýyor bulutlarýn arkasýna,
Güller nazenin sallanmýyorlar adeta,
Sanýrsýn ki dallarý secde edercesine eðiliyor topraða,
Acý bir çýðlýk yükseliyor yüreðimde,
Veda var diyor, soðuk, karanlýk ve acý...
Ýþte düþüyor ilk damlalar kaynaðýndan koparak,
Gidiyorsun, bakýþlarýn yerde,
Gidiyorsun ellerin bile tutmak istemiyor hayatý,
Gidiyorsun sevgili, yüreðimi de götürüyorsun,
Dur gitme!
Dur gitme! Demek rüzgâra ters yöne es demekten farksýz,
Hayat anlamýný yitirdi bir anda,
Gözlerin, o kopkoyu karanlýðýnda kaybolduðum gözlerin,
Bir boþluða bakýyor, gidiyorsun sevgili,
Býrakma ellerimi, býrakma yüreðimi,
Hani hatýrlar mýsýn, bir kýþ günü eline aldýðýn bir avuç karý,
Kalp yapmýþtýn ve bu benim kalbim diyerek vermiþtin,
Hatýrlýyor musun sevgili, verdiðin kardan kalp buz gibiydi,
Dedim bu kalp çok soðuk, çok soðuk...
Isýt o zaman demiþtin, ýsýt kalbimi,
Avuçlarýmda tutsam elimin sýcaklýðýnda eriyecektin,
Býraksam, elimden düþecektin,
Bir anda ne yapacaðýmý bilememiþtim,
Ve sen bu günkü vedayý o zaman yapmýþtýn aslýnda,
Sevgili, benim kalbim kardan deðil,
Ama bir gün onu da bu þekilde bulacaksýn, demiþtin,
Kýyamadýðým kalbini elimde eritmiþtim,
Anladým ki insaný sevdikleri öldürürmüþ,
Anladým ki gidiþinle, bende artýk yaþamayacaðým,
Hayatýmý bir uçurtmanýn kuyruðuna baðlayýp, havalandýrmak istiyorum,
Sonra ipini býrakýp ardýndan gelmek istiyorum,
Gidiyorsun sevgili, benden öndesin yine,
Benden önce gidiyorsun ve geleceðim sevgili,
Her zaman olduðu gibi, yine sana geleceðim...
Yakup Çak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.