Gelincik...

Ey can, artýk hayatýmýn anlamýný bulduðum için,
Senin adýný yüreðime nakþediyorum,
Gelincik, Gelincik diyorum sana.
Çünkü yüreðime gelen, en güzel misafir sen oldun.
Gelenim oldun gönül yurduma.
Ve bozguna uðramýþ gönül bahçemin, bahçývaný oldun.
Ahu bakýþlým, Gelinciðim…
Korkuyorum þimdilerde, sende beni bulamamaktan.
Gönlüm, sürekli sende bir ben olduðunu söylüyor amma,
Yinede korkuyorum Gelincik.
O ahu bakýþýnla, yüreðime tatlý bir tebessüm býrakmaný istiyorum,
Muhabbet dolu bakýþýnýn, menzilinde olmayý nasýl isterdim bir bilsen…
Kaç gece sabahladým bu düþlerle, bilemezsin.
Ama artýk, daralan yüreðime söz dinletemiyorum.
Her ne pahasýna olursa olsun, senin güzel bakýþlarýnýn hep yanýmda olmasýný istiyorum.
Kirletilmemiþ duygularýmýn, bir aþk sabahýna daha ulaþýyorum seninle.
Yokluðun her gün, bir çýð gibi büyüyor yüreðimde.
Karþýmda olsan da, aramýzda hasret rüzgârlarý esiyor.
Aþkýn büyüyor, hasretin büyüyor, yüreðimde sen büyüyorsun Gelincik.
Ne kadar daha dayanýr bilmiyorum buna yüreðim.
Ama sen içimde büyüdükçe, çatlamaya geldim Gelincik.
Ruhum daralýyor, gözlerim her daim nemli ve bakýþlarým daha yanýk.
Bilmiyorum yüreðimde ki bu sancý, sensizliðe daha ne kadar dayanýr.
Pencerene her bakýþýmda, perdenin arkasýndaki siluetini görüyorum
Ve iyiden çýldýracak gibi oluyorum.
Ey Gelinciðim, biliyorum ki yürek kýblemiz ayný,
Belki de ben öyle olsun istiyorum,
Ama yinede, böyle senli düþler kurmayý, çok ama çok seviyorum…
Kendimden hicret etmenin vaktidir þimdi.
Gidiyorum, toplayýp neyim varsa.
Kaçýyorum içimdeki fýrtýnalardan, yangýnlardan.
Ýnþirah dilencisi oldum köþe baþlarýnda.
Kendimi anlatacak, kelimeleri dilendim þiirlerden.
Yüreðimi sadaka verdim, sevgi denen dilenciye.
Ve þimdi boþalan yerimi, senle dolduruyorum.
Ve içime sen dolusu, inþirah dileniyorum.

yakup çak
Sosyal Medyada Paylaşın: