Ahımı Hicranımı
yer yok mekan önemsiz
zaman sýfýra dayalý,
hiçbir þey kesmiyor gönlümü
çürüdü tükendi duygularým...
bir þiþe incir rakýsý var masada;
boðazýmýn orta yerinde yudum yudum ölürken,
urgan misali dolanýyor elimde þiþem...
seni örtecek sözlerde yok þimdi
dýþarýsý soðuk üþütme emi...
serseri rüzgarlar esiyor iþte
o sýmsýcak bakýþýn nerde?
yokluðunla gamzelendi gönlüm yine...
hüznümün adý belli
uzak diyarlarýn doðmamýþ çocuðuna
þiirler yazýyorum papatya baharýnda...
sonra ayrýlýklarý kurutuyorum
kýzaran göz pýnarlarýmda...
þehrime uzaksýn gök kuþaðým
gel seninle saklambaç oynayalým
elma armut deseler de
biz bu sevdadan çýkmayalým...
bir damla pembe gecesin yastýðýmda
rüzgarý diz çöktürdüm senin bakýþlarýna
ellerimi uzattým boþluklara
yýldýzlarý topladým göndermek için sana...
umutlara uçmak için peþindeyim
cam kenarýnda ki garip menekþeyim
iþte yine aklýmýn çengelinde
dilimden düþen kifayetsiz cümlelerim...
kafam bulanýk bu akþam,
kalkýp olmayan þerefine
iki tek de ben mi atsam
yoksa Müzeyyen ablayý açýp
’ ahýmý hicranýmý mý saklasam ’...
Sibel Bozbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.