geceden
Sessiz yaðan bir yaðmur gibiyim
bel ki de notalarýný yitirmiþ bir þarký
dað baþlarýna çarpan uçaklar gibi
darmadaðýn
dardayým
içimde bir yangýn bir yangýn
bilemezsin
bilemezsin
aðlamasaydý
yüreðimde beslediðim turnalar
kokmasaydý ellerim zeytin çiçeði
ben de aðlamazdým
içine aðlayan güvercinler kadar
esmer çocuklarýn yufka ekmeði
erir Yiði Daðý"ndaki kar gibi yüreðim
kan tadýnda yanar gözlerim
bir gece parçasý rüyalarýma çarpar
on ikiden
vurulur
iki yana düþer kollarým
ne söylersen söyle
ayný bulutlar
ayný ayaz
gözlerimi yakan ayný barut kokusu
ayný fýrtýnalar uçurtmalarý düþüren
nicedir
ölümlere aðlar þafaklar
sana ne anlatayým
deðiþen ne ki
savaþlar mý
rüyalarýnda ekmek kokan çocuklar mý
ezik bir aðýtý
gülüþlerinde saklayan emekçiler mi
kör kuyularda
çýðlýðý kanayan madenciler mi
bilir misin
her düþen göz damlasýnda
kesilen umuttur bileklerinden
o yüzden
gözlerinde
baþka bir gökyüzü büyümeli çocuklarýn
hoþça kal
susuz kar çiçeðim
toplatýlmýþ bildiriler gibi
ben de gözaltýndayým bedirsiz gecelerin
ömrümün geri kalaný
dediklerimi unut
bir dilek tut
güneþ düþünce dað baþlarýna
beni gözlerimden tut
güneþin yüreðine götür
aranan adreslere benzer umut
Sýtký Özkaya