Ne sokak lambalarý
Ne taþtan kaldýrýmlar
Nede þiirlerdeki sararan yapraklar...
Anlatýlmýyor, anlatýlmaz..
Hiç kimseye , ve hiç birþeye benzemiyor
bu senli sensiz yanlarým..
Ama herþey birazda sana benzer aslýnda,
Bazen bana nasýlsýn diyende duyarým sesini
Geçiþtirmem , iyiyim derim
Sevr daðý kadar birikmiþ yorgunluðum yýkýlýr o an...
An gelir yanýk toprak kokusunda hissederim nefesini
Birden yaðmur yaðar ya hani
Kýzýlca kiyamet Cehennem sonrasý
Duman tüter damlalarýn düþtüðü yerden
Yanýk kokusunu çekerim ciðerlerime
Buz tutmuþ yalnýzlýðým yanar o an ..
Ýnan !
inan bana çaresiz deðilim
Bakma durgunluðuma
Öyle sarýlmýþ ki seninle benliðim
Kýtalar arasýna sýkýþtýrlmýþ denizler gibiyim
Ey benim þems-i sermedim
Ýhtiyarlamýþ güneþ daðýn arkasýndan
Karanlýða terk etti sanýyor bu þehri
Oysa karanlýk !
Geçip gittiðin yerlerde,
ardýnda býraktýðýn gölgelerin ..
geceyle gündüz ,
Aklýma ansýzýn gelen o çocuksu gülüþün kadar yakýn ...
Ve sen ;
Üþüyen avuçlarýmý ýsýtan dua kadar yakýnsýn ...
,,