Sana aðrýlarýmdan bahsettiðimi hiç hatýrlamýyorum Sadece biraz söylendim, Söylenmeye de devam ediyorum Ama sadece biraz. Sadece daha fazla tutamadýðýmdan kendimi Çýðlýk atmamak için...
Gittin! "Nereden inceldiyse oradan kopsun" diyorum, Pis bir dünyada yaþýyorum Yaþamaya çalýþýyorum iþte Bir bataklýk, Bir karamsarlýk içinde... Ýçinden çýkamam diyorum tek baþýma Elini uzatmalýsýn Ellerin hayata tutunmam için yaratýldý görmüyor musun? Yoksa çýkamam, Uzat artýk diyorum...
Ve beklenen an geliyor Koþa koþa boynuna atlayýp sarýlacak bir sevgili gibi geliyor Zaten zamanla sevgilim de oluyorsun Uzatýyorsun ellerini Refleksle deðil Aþkla, þevkatle, korkuyla uzanýyor O ince uzun, O yumuþacýk, O pamuk ellerin... Ve ben Kurtuluyorum bütün bu aðrýlardan, Bahsetmediðim aðrýlarýmdan...
Prensin, prensesine Kahramaným demesi abes kaçar diye Teþekkür etmekle yetiniyorum Mahcup bir tebessümle...
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.