durup bakacak zaman yok yýldýzlara dursak,yer kayacak gibi altýmýzdan su olacak aðaçlar çocuklar ölecek sabahý bulmadan
artýk parlak yýldýzlardan korkuyoruz bir masada toplandýðýmýz saatlerde bile yüzümüzde kül olan geçmiþ bir gül býrakmadýðýmýz defterler kendini bulamayan insan
yayýlan bu koku,bizim yarattýðýmýz karanlýk,devrilen sokak lâmbalarý birbirimize sürtünerek çýkaramadýðýmýz ateþ yere yayýlan umutsuzluk
önceden belliydi çok aydýnlýk gecelerden yýldýz olmayan yýldýzlardan kukla adamlardan, kuklalarýn iþgal ettiði düþlerden nasýl kasýlarak yürürlerdi üzerlerine yýkýlacak betonlarda
23.9. 1999 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.