Sükûta erdi gece, konuþamadým, sustum
Onu gördüm elinde ihtiþamlý asayla
Baktýkça ufalýrken uçup gitti tasayla
Ellerim tutsak þehre, aklým harabelerde
Lütuf ecelimdeyse yaþam hikayelerde
En çok yürek aðladý ben hep geceye küstüm
Ne çare avutmadý yýldýzlarýn gülüþü
Etrafta gam kokusu, titrek aþkýn geliþi
Ne çare ben her gece kendi içime p u s t u m
Damarlarýmdan içip sevgiyi k a n yerine
Ürperdim yüreðimde hissedip gözyaþýný
Þehla bakýþýný tut, al da çek git baþýný
Limaným ýssýz, s e n s i z küsmüþ aþka kaderim
Engerek zehrini sür, býrak ölsün kederim
Rotasý olmayan sal, devrilirmiþ unutma
Ýnecek yerin yoksa beyhude atýp tutma
Nasýl olsa çýðlýðým düþer l â l ellerine
Aslýnda bilir misin? Güneþ uzaktýr güne
Ruhu boþtur gecenin, içi dolmaz bir türlü
Düþlerin alný sýcak, sahte yüzü pütürlü
Islanmýþ ezgiler boþ, aslolan rüzgâr sesi
Naðmesi kesilse de dinmez aþkýn nefesi
Dünyadaki her varlýk görünmeyenle yaþar
Ardýna bakar hayat, eðri yoluna þaþar
Ne de olsa biter düþ, s o b e l e n i r sürgüne
Seda YÜKLER