SAMANYOLU

Yetimine aðlayan bir anne gibi yüreðim,
Ne zaman düþ/sen aklýma,
Aðlamaktan güler gözlerim,
Ne zaman sen olsam,
Bir þiir olur süzülerek birikirim,
Kuruyan nehirler misali alnýndan gamzelerine...
Ýntiharýna saatler kalan mahkum gibiyim gözlerinde,
Ne zaman söze karýþsam,
Sana bulanýr dilim,
Ne zaman gittiðini,
Ve bir daha hiç dönmeyeceðini duysam,
Yüzümde ki O gülümsemeyle salaðý oynarým,
Sahi insan sevdiðini hiç terk eder mi?
Yýkýk kentler misali hayallerime kýrýlgan bakýþlarým,
Sana dokunmayan gözlerimi cezalandýrýyorum,
Senden baþkasýný görmeyerek,
Kalbim mi?
Boþ ver/sen onu,
Ki O boþ veremedi onu boþ verenleri,
Vazgeçilmezlerimiz ilk bizden vazgeçti,
Kalp kapýsýný yüzüne çarparak,
Umutlarýný da yanýna alýp...
Sonrasý mý?
Sonrasý olsa olsa bir avuç karanlýk…
Kim bilir Güneþ kaç geceyi intihar etti gülüþlerinde,
Ay kaç kere tutuldu sana?
Yýldýzlar seni dilemek uðruna,
Kaç kez anadan doðma giriþti savaþlara?
Samanyolu bile kendisiyle ayrý düþtü,
Küçük Ayý ile Büyük Ayý küsler artýk,
Gök/yüzümü bile karýþtýrdý yokluðun.
Son günlerde bende þaþýrýr oldum,
Söylesene Güneþ ne zaman doðuyordu?
Güldüðünde mi?
Yoksa uyandýðýnda mý?
Ýmlasý çatýlmamýþ alfabeler gibiyim,
Sen A ben K,
Aramýzda Þ var/dý,
Ne zaman kavuþsak AyrýlýK olurduk,
AyrýlamazdýK,
Sen A ben K,
Her lafýn sonuna AþK olsunu katardýk,
Hiç bir zaman ’biz’ olamadýk,
Þair de karýþtýrýyor olmalý,
Týpký ben gibi,
AþK ayrý,
AyrýlýK bitiþik yazýlýr.

ERKAN ÖZTÜRK (eþk-i yar kitabýndan)

Sosyal Medyada Paylaşın: