SONBAHAR SAÇLI SEVGİLİ

Öleceðini bile bile yaþamak gibiydi seni sevmek,
Geç de olsa anladým, ayrýlýða sürülecek bir sevabým yok,
Sensizliðe þiir yazmaktýr vazgeçilmek.
Her gün sabaha günaydýn derken,
Ardýmda saklanan sensizlikler düþer peþime,
Birden kimsesizleþir yokluðun,
Gidiþin gelir aklýma,
Yalnýzlýðýmýn umutlarý kýrýlýr bileklerinden.
Kaldýðým yerden devam edemem hayata.
Geceleri yorgan gibi üstüme örterken,
Kendine iyi bak deme bana,
Sana mý düþtü beni düþünmek?
Býrakýp giderken böyle bir baþýna…
Þimdi içimde sönmekte olan bir volkan gibi yanýp dururum.
Üzülmüyorum gidiþine,
Çünkü gidiþinde geliþin kadar.
Unutma sevgili; hayatýna almadýðýn hiç kimseyi terk edemezsin.
Acýlar ne kadar çekilmez olsa da,
Seni ayakta tutanlardýr aslýnda.
Bir gidiþ kaç dönüþ yollarýný kapattý bir bilsen.
Gidiþinden beri kýrýlan hayallerimi kirpiklerimden sallanan gözyaþlarýma asýyorum,
Cana kýydýðýmý zannetme,
Bilirsin kýyamam sana,
Sadece ýslanan yanaklarýmý kurutmak istediðimdendir.
Beni gözleri gök mavisi sevgilim diye severdin,
Bundan mýdýr gözlerimde ki yaðmurlarýn dinmeyiþi?
Bilesin, yaðmur sadece aðlamayý bilenleri ýslatýr, diðerleri ahmaktýr.
A benim sonbahar saçlý sevgilim,
Sana yazdýðým þiirlerin kahramaný olduðundan habersizsin,
Belki de çýkarsýz sevmenin adý karþýlýksýz olduðu içindir…
Biliyor musun? Sol yanýmda ki yerine hiç ihanet etmedim,
Adam yerine koydum ayrýlýðý,
Kalbimde ki kimsesizliðindir yalnýzlýðýmýn can çekiþi.
Sevgili ! Hýçkýran satýrlarýma aldanýp da sakýn aðladýðýmý sanma,
Ýçim erirken dýþýmda ki depremin gürültüsüdür bu susuþlar…
Bazen bir aðacýn gölgesini üstüme örterim,
Bazen ayýn ýþýðýný,
Bazen bir cemre düþer omuzlarýmdan diz kapaklarýma doðru, ýsýnýrým…
Ne bir tüten ocak özlerim,
Ne de iki kiremitli çatý,
Ýþte bundandýr evsiz oluþum.
Bilesin, kurumuþ yapraklardýr yastýðým,
Tembel karýncalar yoldaþým,
Bir elimde asa bir elimde hayalin,
Adýný sayýklaya sayýklaya yaþamaya devam ederim,
Öleceðimi bile bile.
Yine sensiz bir gece ve yine Güneþimin gözleri kara.

ERKAN ÖZTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın: