Trenler Geçiyor

Trenler geçiyor bu þehirden
Homurtulu ayrýlýklar yaþamýþ.
Ýçindekiler hep üzgün
Ya da býkkýn hayattan.
Gurbet yaþamýþlar ölüm gibi.
Ýntihar etmiþ sevgiler yeþerir,
Meþin bavullarýnda.
Trenler geçiyor Polatlý’dan trenler,
Hýzlý, kara, mavi, doðu.
Adlarý ne olursa olsun,
Her birinde ayrýlýklar homurtulu.
Her birinin sesi hüzün türküsüdür
Þehrin yüreðinde yankýlanan.
Kulaklarýmý týkýyorum,
Kaldýrýmlara ruhumu atýyorum,
Her þeye ileri geri sövüp sayýyorum.

Trenler geçiyor Polatlý’dan trenler.
Bir gün þehrin en aðrýlý yerinden,
Türkü çaðýrarak,
Bütün trenleri durduracaðým.
Tek tek vagonlarýný sayýp,
Beyazý kýrmýzýya kýrdýracaðým.
Sonra elimde bir yudum su,
Þöyle sona doðru bakacaðým.
Ölüm gibi sevdiðim ölüm,
Gözlerimin ikisini birden kapatacaðým.
Trenler geçiyor Polatlý’dan trenler.
Bu dünyada çok oldu,
Gelenler ve gidenler…

Hüseyin ÜSTÜNTAÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: