Ýnsan rüyalarýna hükmedemez
…
salýnýr karanlýk
masumiyet
kalbimizde dönen eski bir sini gibi yalpalar
iliþir rüya sersemliði ardýmýza
kanatlarý gölgelik
kendi ekseninde
uçar hüzün
bir dokunsak
yorulur ruh
serilir renk cümbüþü
dip not gibi geleceðe
çýplak gölgelere ah verirken ilke
kendine döner
eskilerini kaybeden gece
ve
uzak varsayýmlar
siyahýn dönencesinde iplik iplik sarýlýr
aklanýrken gerçek
kendinden döner insan
içinin yýldýzlarýna dokunur acý
aðlar
ruhumuzdaki evrim
sökülür
hükmedilemeyen rüyalardaki aþký nam
kim bilir
....