bünyem mi zayýftý algýlýyordu cinleri pencere önünde kendilerine piþirdikleri kahveyi ikram ediyordu cinler bütün ýþýklar sönük onlarýnki açýktý lâmbayý aç diyordum anneme açtýðýný söylüyordu neden ýþýmýyordu odam
bütün renkler herkese açýk bana kýrmýzý yasaktý kýrmýzý yorgan örtülüydü üstümde ona mý seðirtiyorlardý cezvelerini ocaklarýný alýp eþek kadar adamlar üþüþüyorlardý zayýflýðýmýn baþýna
erkek kardeþimi taþýrdým sýrtýmda bizimkisi nazdan yapýlma iki adýmda yorulur flaþa zýrlayarak bakardý bir gözü omzumda kayýp bütün sözler ona ayrýlýr mýzmýzdý gülücükleri
annemin inekleri vardý saðýlacak bahçesi,aðaçlarý babamýn öðünü memurluk bir kaç bardak bol þekerli içtiði çaydan sonra akþamý gazete, radyoda haber annemin þarkýlarý sallardý evimizi
avaz avaza türküler söylerdik odadaki küçük salýncakta babam sallardý bizi çocukca düþlerimizin þarkýlarý eþliðinde küçük sokak inlerdi bizden demirci Eyüp’ün çekiç seslerine karýþýrdý sesimiz
sesini tanýrdý annemin üst komþumuz: -bi yol o ilâhi söyler derdi demirci Eyüp’e
cinlerim tepemden inmedi hiç kahve içtikçe bindirdiler üstümeme kollarýmdan çekip götürmek istediler nereye düþeceðimi bilmediðim yerlere inatla ayak diredim yapýþtým en parlak yýldýzýn ucuna býraktýlar sonunda soluklarý tükenerek dönüp karanlýklarýna
ýþýklarý yakmak bu kez bana düþüyor anne yönlerini saptýrmadan ellerinden tutup bayrama götürdüðün çocuklarým büyüdü büyüyen caddeler,evler gibi cinler küçük kaldýlar adresleri hep ayný kaldý karanlýklarýn!..
9. 2. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.