Leyl’i Sükut

Yorgun geceye, meryemce bir suskunluk baþlýyor..
Fe len ukellime.!

Saatler gece’yi hüzün geçiyor,
Dakikalar tesbih taneleri..

Hüzün güzeldi,
Ki, hüzünler Rab içinse..

Duvarlar sýrdaþ olmuþ konuþmayan dile..
Tam da Yorgunluðun ortasýnda duygular infilak.!
Koyu yalnýzlýklarda, vav olan bir beden..
Yastýk kenarlarýnda birkaç damla gözyaþý..
Yunus’ça kalbe gelen bir piþmanlýk..
Ardýndan dökülen yakarýþlý dualar,
“Ýn-ne Kuntu mi ne zalimin”..

Nefslere zulümler yaðdý,
Baðýþlanma dilemeli,
Yoksa..ya esefa nefs.!

Geceler,
Rabbe giden Sýrat-ý müstakim..
Ve geceler,hayattýn son duraklarý..

Gündüzler gaflet,vicdan ehlilerin sahte gülüþleri,
Ya esefa o gülüþlere.!

Leyl’i hüzünler hakikatlere gebe,
Omuzlara binen aðýr bir ayet..
“vel asr innel insane lefi husr”
Zamanýn ziyanýnda boðulan nefslere..ya esefa nefs.!
Ziyanda olan vicdanlara ya esefa.!

(Önce nefsime )
...

Semra’m Öztekin
06.02.2013

Sosyal Medyada Paylaşın: