Ey yokluðunda görmeden aradýðým sevgili !
Beþikte alnýma yazýlý ,
Ölünce mezar taþýma kazlýan sevdam ..
Doðarken kopan parçasýný arýyormuþ insan
anladým ....
Sen ki ...
Acýdan kavrulan yüreðime tek tesellim
Dinle sevdiðim !
Adýn üzüldüðüm ve sevindiðim þarkýlarda geçiyor hep ...
Bilirmisin !
üzüntülere müptela olmuþtum
Yaðmurlar altýnda tek baþýma yürürdüm
Acý bir üzüntü dolanýrdý damarlarýmdaki kanýmda
Bak yine yaðmur yaðýyor !
Ama ben üzülmüyorum
çünkü hayalin deðil artýk sen varsýn yanýmda ...
Bilirmisin !
Þiirler isyan ederdi
Dinlemezdi beni cümleler
Ne zaman kaðýt kalem alsam elime
ve sevince dair birþeyler yazmaya kalksam
ortasý ve sonu hep yalnýzlýk
hep üzüntü olurdu ...
Yokluðunda kalbime býraktýðýn dipsiz boþluk
soysuz bir üzüntüyle dolurdu..
Ey yalnýzlýðý bana küstüren Yar !
Yalancý Dünyada Canyoldaþým !
Nikah bozulurmuþ Ýnsan ölünce
Ben Kördüðüm bir sevdayla sevdim seni
Ancak Hükme boynum kýldan ince
Sadece ölüm çözer bu düðümü ...
Sen ..
Suda çözülen buz misali kanýma iþledin
Þimdi Kaným baþka kanla deðiþse
Varlýðýn hücrelerinde kalbim, yine seni süzer de
akýp dolanýrsýn damarlarýmda ...
Anladým ben yokmuþum ...
Benden önce bir sen varmýþ ...
Þimdi senden sonrada sen varsýn
03.0.2013