YUSUF YÜZLÜ YİĞİTLER

Aylardan Eylüldü.
Mevsim Sonbahar.
Gittin,dönemedin bir türlü.
Allah davasý demiþtin.
Yeminler etmiþtin.
Bayrak, Kur’an üstüne.
Sonbahardý mevsim.
Yapraklar, sarýya dönmüþtü.
Gittin, dönmedin.
O yýl kýþ erken geldi.
Serçeler konmuþtu,
Elektrik tellerine.
Üþüyordu serçeler.
Sen üþüyordun hücrende.
Bu kaçýncý fasýldý,
Unutmuþtun saymayý.
Yaralarýn sýzlýyordu.
Sen üþüyordun.
Acýyordun iþkencecilerine.
Hücren, medrese,
Gül bahçesi olmuþtu.
Sen asrýn Yusuf’u,
Yusuf yüzlüsü.
Soyluydu duruþun
Bir bozkurt gibi.
Baþ eðdiremediler sana,
Yiðitçe direndin.
Avluda voltalarýn,
Yürüdün Kürþad’ca
Ardýnda kýrk çerin.
Ve, yaðlý urgan boynunda,
Kendin vurdun,
Ýskemleye tekmeyi.
Son kelam, Allahu ekber.
Sen ölmedin.
Dar aðcýndaki sen deðilsin.
Artýk, mevsim kýþtý.
Serçeler elektrik tellerinde,
Donarak öldüler.
Sen uçmaða vardýn.

SÝVAS 2013



Sosyal Medyada Paylaşın: